Pedro Hernández's most appreciated articles

(Artikolo, kiun mi verkis por la revuo "Kontakto", en decembro de 2004, dum la "Oranĝa Revolucio") En la plejmulto de la teritorioj kie ekzistas naciismaj movadoj, temas pri ideoj kiu rilatas la tutan landon, kiel ekzemple en Usono, aŭ temas pri regionaj movadoj kiuj rilatas nur parton de ekzistanta lando, kies celo estas defendi la interesojn de konkreta komunumo kaj ties teritorion, kaj eĉ sendependiĝi el la cetera lando, kiel ekzemple okazas en Eŭskio, Norda Irlando, Katalunio, Korsikio...…

Laŭ klarigo de mia psikiatro, temas pri malbona konektkapablo de la neurotransmisiiloj en mia cerbo. Tio provokas deprimemon, kiu efektiviĝas je konkretaj ĉirkonstancoj. Verŝajne havas genetikan devenon, fakte, en unu branĉo de mia patra familio, kvankam neniu studis ekziston de deprimoj, almenaŭ oni memoras pri almenaŭ deko da sinmortigoj ekde la praavoj de mia patro. Laŭ konkludo de mia psikiatro, la "ekstera" kialo de miaj deprimoj, tio estas, la faktoro kiu akrigis la fiziologian deprime…

Dum 24 horoj, mia konto en Ipernity estis blokita de la mastrumantoj. La kialo: antaŭ kelkaj semajnoj mi aperigis en mia paĝo du fotojn miajn, kie mi estas nuda. Mi estas nudisto, kaj kutime hejme mi estas sen vestaĵoj. Kiam mi havas gastojn, mi demandas al ili, ĉu ili konsentas aŭ ne pri mia nudeco hejma, kaj mi agas laŭ ilia decido, por ke ili sentu sin komforte en mia hejmo. En tiuj fotoj mi aperas tute nature, sen iu ajn signo, kion oni povus taksi obscena, aŭ komprenigi provokemon miaflan…

Post du tagoj da vojaĝo, finfine mi atingis kun mia filino Jasna la bienon en la aŭstriaj alpoj, kie ni celis pasi la paskojn kune kun mia plej juna filino, Flora, kaj ŝia panjo, Mirjam, kiuj nun loĝas en Germanio. Kelkhore post mia alveno, mia fratino telefonis min. Ŝi ĵus estis en maljunulejo, kaj tie ŝi renkontis nian patron en terura stato, lia sano rapide malpliboniĝis, li bezonis oksigenon, la renoj ne plu funkciis. La maljunulejaj kuracistoj demandis, ĉu ni volas porti lin al malsanulejo,…

Eterne Vi diras, ke vi ne amas min. Sed tamen, mi ja amas vin... Kiu scias, eble iun tagon, tio, kion en via vizaĝo desegnas via rideto ĉesos flamigi mian tutan estaĵon. Ĉu mi ĉesos senti tian fridan ŝviton tra mia dorso vidante vin, Ĉu mi ne plu balbutos, volante diri ion al vi. Kiu scias, ĉu mi ĉesos revi pri la intenso de viaj brakumoj, kaj senti tian nepriskribeblan teneron tenante viajn manojn inter la miaj. Kiu scias. Eble mi…

Tiom... Tiom mi volintus teni vian korpon inter miaj brakoj, senti vian haŭton sur mia haŭto, kaj sentigi al vi ĉion, kion mi sentas. Vidigi al vi la ĉielon, per miaj kisoj, brakumoj, karesoj... Trakuri vian tutan geografion per la pintoj de miaj fingroj, foje tenere, foje volupte ĝis kiam via haŭto ne eltenos, ne plu eltenos kaj pli postulos, senfine, ĝis kiam ĉiu poro de via korpo malfermiĝu sopirante sorbi ĝis la lasta ero de mia…

Kiu vi estas Ĉiuj scias pri via ekzisto, sed neniu scias, kiu vi estas. Aŭ preskaŭ neniu... Sed ankaŭ tion vi scias. Sed kial, ne sciante eĉ kiu vi estas ĉiuj scias pri vi? Eble ĉar estas vi mia sekreta pasio, pro kiu mi trairas la tutan Eŭropon, ne sciante eĉ, ĉu vi malfermos al mi la pordon? Ĉar estas mi, kiu meze de sia vivo, ploras kiel infano la mankon de via persono, kaj eĉ pli de via animo? Ĉar vi sukcesis, ke ĉi tiu anarkiisto, ki…

Ekde mia infanaĝo mi konis la belegan melodion, sed mi sciis nenion pli, ne memoris la tekston, ne konis la nomon, sed mi volegis trovi ĝin, lerni ĝin... Antaŭ kelkaj tagoj, tute hazarde, en youtube, serĉante ion alian, aperis, finfine. Multaj rekonos ĝin, ĉefe argentinanoj, kaj certe rekonos la voĉon de Jorge Cafrune. Mi klopodis traduki la tekston, eble ĝi eĉ kanteblas, vi mem taksu. Ĉiaokaze, tiu belega, belega kanto, meritas esti konata de ĉiuj esperantistoj http://www.youtube…

Kiel fanatika nudisto, la unua afero, kiun mi faras alvenante hejmen estas demeti ĉiujn vestaĵojn kaj ĝui nudecon, almenaŭ private. Mia familio foje partoprenas, foje ne, sed tio ja estas kutima situacio en nia hejmo, do, la knabinoj tute ne miras ĉu paĉjo estas kun au sen vestaĵoj, kaj ili mem preferas esti nudaj hejme. Tiun tagon de haloveno (Halloween) mi estis nuda hejme, laboranta. Mia kunulino estis foririnta posttagmeze kun la infaninoj al iu porinfana festo. Je la oka vespere, pli ma…

Deprimo estas vorto de la ĉiutaga vivo, ĉiuj uzas ĝin, kvankam kutime por situacioj ege malsimilaj. Oni parolas pri deprimo, kiam temas ekzemple pri forta tristo, malĝojo, pri senespero, okazigita de iu ekstera ĉirkonstanco, kiel forpaso de amata, proksima homo, aŭ iu grava persona problemo, ktp. Sed ne estas tio, kion oni celas kiel deprima malsano, t.e., kronika psika malsano kiu provokas animstaton kaj specifan rilaton kun la ĉirkauaĵo, kaj ĉio, kio konsistigas ĝin (homoj, objektoj, spertoj,…

Kaj nun, kion fari? Kion mi povas konsili al homoj, kiuj suferas pri tiaj mensaj problemoj? Unue, forpuŝi ian ajn kulposenton. Ni ne kulpas pri nia malsano. Kaj se nia malsano vundas aliajn homojn, ni konsciu pri la diferenco inter "kulpo" kaj "kauzo". Nia problemo estas la kauzo, ne ni kulpas pri tiuj problemoj. Tuj kiam ni konscios pri tio, multe pli facilos alfronti la problemon kaj serĉi vojojn por superi nian problemon, kaj ĉefe la konsekvencojn, kiujn provokas nia malsano. Malf…

Ĉiutage, kiam mi sidas ĉekomputile, laboranta, vidas ke ŝi konektiĝas, kaj tiam mi sentas kvazaŭ guto da frida akvo trakurus mian dorson, kaj ekas forta tento kontakti ŝin, sendi rete kison, floron, teneran vorton... mi devas peni, por elteni min, por plenumi ŝian postulon lasi ŝin trankvila dum iom da temo, dum unu monato almenaŭ. Foje, mi sentas tion kiel pentopuno pro ĉiuj miaj fuŝaĵoj, miaj eraroj kun ŝi. Neniu povas imagi, kiom mi bedaŭras, ke mi ne havis mian nunan mensan ekvilibron…

Senhoma urbo Mi promenas tra la stratoj, tra la placoj, laŭlonge de la rivero, tra ĝiaj pontoj. La urbo estas la sama, ĉiam ĝi estis tia. Sed tamen, malsimilas, ĉiufoje estas tiel. La samaj konstruaĵoj, la sama rivero. la sama splenda beleco... Meztagas, la suno jam supre brulas. Blindigas la lumo, spegulita en la akvo. La urbo silentas, neniu estas. Nek la bruo de la aŭtoj, de la homoj, de la infanoj, de la hundoj... La urbo ma…

Poste Mi jam sentas vian sonĝon apud la mia, dum via hararo, malordigita, silkece karesas mian vizaĝon. Mi vin brakumas kaj sentas vian dorson, ankoraŭ humida, trema, dum per via mano vi premas la mian kontraŭ via brusto. Mi sentas la rapidan batadon de via koro, mi sentas vian, ankoraŭ anhelan, spiradon, post horoj da batalo, da pasio, da ekstazo, da plezuro... La malhelo delonge volvas nin, kaj minuto post minuto, kreskanta trankv…

La oka kaj duono vespere. Laca, ĉefe pro la alteco de la lando. Denove en la balkono de la hoteleto cirkaŭita de suspektindaj kuloj. Matene mi havis la kutiman malavaregan matenmangon, kiu preskaŭ solvas mian tuttagan bezonon. Dum mi matenmanĝas, denove observas kaj komencas foti la libelojn kaj la birdojn. tagmeze, ni havas ekskurson al nekredeble bela lago Muhaze, oriente de la lando, kie mi gustumas tilapan, la tipan fiŝon de la lagoj de Centra Afriko (bongustega!). kaj la lokan kokidaĵon, mu…

Hodiaŭ, mi skanis kaj aldonis la 100-an version de La Eta Princo en mian kolekton, cetere pri lingvo tre kara al mi, la ĵudhispana aŭ ladina, la lingvo, kiun konservis la judoj forpelitaj el Hispanio en 1492. Fakte, "sefardo (sefaradim)" signifas nenion alian ol hispano ("Sefarad = Hispanio"). La lingvo, evoluinta dise de la kastilia hispaba dum 500 jaroj, estas belega. Kiam oni aŭskultas ĝin, oni sentas sin en la Hispanio de la 15-a jarcento... https://www.ipernity.com/doc/pedroesperanto/91…

Kiam mi estis eta infano, ankoraŭ dum la diktaturo de Franco, mia patro, unu-du foje portis min spekti la armean defiladon en la tago de la nacia festo. Mi supozas, ke mia patro pensis, ke mi ĝuus vidi la soldatojn, la tankojn... kompreneble, mi kiel ĉiuj infanoj, gapis entuziasme. Tiam mi ne multe konis pri la historio de mia patro, pri lia sufero, pri lia ĉiutaga timo esti malliberigita de la politika polico de Franco... 40 jarojn da angoro, da silento, da deprimoj... Bonŝance, mia patro n…

Noktiĝas Ĉiunokte mi fermas la okulojn kaj vi revenas al mia memoro. Ŝajne, vi estas ĉi-tie, apud mi, rigardante min. Mi sentas vin en la aero, Mi sentas vian spiradon, vian ĉeeston, kvazaŭ ne ekzistus la distanco, kaj des pli la fremdo, kiu kreskas tagon post tago. Tiam mi sentas, kvazaŭ vi stompiĝas, kvazaŭ vi pli kaj pli vanuas... Kiom mi ŝatus reveni malantaŭen forviŝi la tutan doloron, ĉiujn vundojn. kaj lasi nur la revojn, la aspi…

Vojaĝo al Ruando (1) Longeeega vojaĝo. Hodiaŭ je la 03,30 matene mi iris al la flughaveno, pli ol du horoj por Amsterdamo, kaj poste naŭ horojn por atingi Kigali. Mi atingis la Ruandan ĉefurbon je la sepa kaj duono (en Madrido unu horon malpli), La flughaveno estas malgrandeta, kaj oni iras piede el la aviadilo ĝis la terminalo. Ĉio iras rapide, ricevi la vizon, preni la valizon... kaj tie oni jam atendas min. Survoje ni haltas por aĉeti kaj manĝi bongustegajn samosa. Oni ne povas ne mem…

Mi ne eraris, banano ne mankis por la matenmanĝo. Mi manĝis en belega kolonieca balkono de la hoteleto. Amasmanĝado, vere la laborantoj ĉi tie dorlotegas min :), Dum mi matenmanĝas mi unue rigardas Afrikon tage. Kvankam la centro de Kigali troviĝas kvin minutojn piedir for, tamen la naturo kvazaŭ eksplodas ĉirkaŭe: ĉie verdas, mirindaj plantoj, fojfoje grupoj da nekonataj, belaj birdetoj flugas de unu arbo al la alia kaj dum iom da tempo mi sekvas la flugon de nekredeble granda libelo. La para…