Ik heb dit verhaal gepubliceerd
in Ipernity op 15.09.2008
Liefde - een verhaal
[eo] [en] [fr] [es] [pt] [it] [cz] [hu] [cn] [jap] [rus]
1
Canaletto Gezicht op Pirna 2015
Jan en Janina
wonen in een klein oud stadje aan een rivier.
Er zijn twee mooie oude kerken en een oude brug.
Ze houden van hun stad.
Ze zitten vaak bij de rivier
en geniet van het glinsterende spel van de golven.
Ze hebben vrienden in de stad
en af en toe ontmoeten ze elkaar in gezellig gezelschap.
Maar bij hun laatste bezoek, viel er een schaduw op hun ziel.
En het kwam zo.
Een jonge vrouw - ze kenden haar al een tijdje -
zat daar heel rustig de hele avond.
Je kon het aan haar gezicht zien - ze was verdrietig.
Haar vriend had haar verlaten.
Maar - ze hield nog steeds van hem.
Dat zette Jan en Janina een beetje aan het denken.
Omdat - en ze hadden hier nog nooit eerder over nagedacht -
zou hun liefde ook tot een einde kunnen komen.
Dat werd nu echt een probleem voor hen.
Maar zoals altijd als ze een probleem hebben,
gaan ze naar een kleine kapel in het midden van de stad.
Overdag brandt daar een kaars.
Ze gaan zitten en kijken in de kaarsvlam.
2
Misschien is er ergens een oplossing
of zelfs maar een kleine troost.
Ze zijn vaak getroost weggegaan.
"Nou, wat zit je dwars? "
Het gezicht van de wijze man verschijnt voor hun ogen.
Onmiddellijk herinneren ze het zich.
Natuurlijk - ze hadden hem al eens ontmoet.
Hij had op een bankje op hen zitten wachten.
Vol vreugde om hem weer te zien en vol vertrouwen, net als toen,
Janina vat haar hart op en vertelt hem van haar verdriet...
en de angst om haar liefde te verliezen.
Kalm, de wijze man luistert naar haar.
"Ik weet nu van je angst en je verdriet.
Ik zie dat het echt een probleem voor je is.
Maar het antwoord is niet zo gemakkelijk, zelfs niet voor mij.
Maar ik wil je helpen.
Ik nodig u uit om een kleine wandeling te maken op het filosofenpad.
Je weet het. Ik zie je morgenochtend om 9:00.
Maar neem iets te eten en te drinken mee.
Het zal een langere wandeling worden. "
De volgende ochtend gingen ze vol verwachting op weg.
en kom stipt op de afgesproken plaats.
De wijze man wacht al op hen.
Ze begroeten elkaar hartelijk met een kus op beide wangen
bijna zoals de Fransen, denken ze.
"Nou - laten we dan gaan. "
De zon schijnt, de lucht is blauw.
Aan de andere kant van de vallei staat een oud kasteel.
Een bezienswaardigheid die vaak door toeristen wordt bezocht.
waar Jan niet zonder trots op wijst.
3
Langzaam wordt het pad steiler
- de zon komt hoger op -
begin je te zweten.
"Laten we een kleine pauze nemen," zegt de wijze man.
Jan en Janina zijn het eens.
Ze frissen zich op.
Toen gingen ze weer op weg.
"We hebben nog een lange weg te gaan. "
Het pad wordt smaller - geleidelijk steiler en steiler.
4
En dan staan ze plotseling voor een grote groene heg.
Vreemd. Daarnet was het er nog niet.
Verbaasd stoppen Jan en Janina.
Maar de wijze man loopt door
- en wenkt hen hem te volgen.
Onverwachts gaat de groene muur open.
Aarzelend volgen ze hem.
5
Aan de andere kant worden ze begroet door dichte witte mist,
die langzaam verdwijnt.
Uw ogen krijgen een prachtig panorama te zien.
Een compleet nieuwe wereld spreidt zich voor hen uit
- een diepblauwe lucht - groene gazons -
- prachtige bosjes bomen -
bloemen in alle kleuren - alles gloeit alsof het van binnenuit komt.
6
Een eindje verderop, een niet al te groot meer.
Aan het eind van het meer - en zoiets hadden ze nog nooit gezien -
was er een prachtige grote witte glinsterende waterval.
- Miljoenen van de fijnste waterdruppels -
- langzaam naar beneden drijvend -
en boven dit alles
- een grote heldere regenboog -
- helder en stralend -
7
Regenboog boven waterval - foto door Heidrun Müller
Jan en Janina vergeten alles om hen heen.
Ze zijn betoverd door dit unieke schouwspel.
Pas na een tijdje
zien ze een groep mannen en vrouwen
gekleed in lange gekleurde gewaden.
Een koppel maakt zich los van de groep - komt naar hen toe - glimlacht vriendelijk naar hen - nodigt hen uit zich bij hen te voegen.
glimlacht vriendelijk naar hen - nodigt hen uit om hen te volgen.
En nu zien ze mensen aan de rechter- en linkerkant,
die zich, net als zij, naar het meer haasten.
Een lichte wind steekt op en dan klinkt een zachte maar duidelijke stem
een zachte maar duidelijke stem:
"Deze waterval is - volgens uw chronologie - vele miljoenen jaren oud.
vele miljoenen jaren oud
en het zal - volgens uw kalender - nog steeds bestaan
voor vele miljoenen jaren.
- Dus waarom ben je bang voor je liefde -
- het is nog maar net begonnen -
- Ga naar het water - drink ervan -
Dit water is het water van leven en liefde.
ze stromen al sinds eeuwige tijden.
Want zij zelf zijn eeuwig
en uw liefde zal
groeien en groeien en groeien. "
Het is weer rustig
Jan en Janina, echter, drinken en drinken en drinken.
Met elke slok wordt hun angst kleiner en kleiner
en plotseling is het verdwenen.
In hun hart, een wonderlijk gevoel van vrede en liefde
van vrede en liefde
Een lichte mist stijgt op
8
En plotseling zien ze voor zich
de kaarsvlam in de kapel.
- Rustig vertrekt de wijze man -
Maar Jan en Janina blijven.
Hun lichamen en hun zielen raken elkaar licht en teder aan
- de angst is weg -
- maar hun liefde blijft.
Het voelt sterk en zeer levendig aan.
- Eindelijk staan ze op -
- Als in een droom gaan ze naar huis -
En soms zitten ze bij hun rivier
kijkend naar het glinsterende spel van licht en golven
en de prachtige gebeurtenissen herinneren.
9
Glinsterende Elbe in het middaglicht
.........................
Tekst en foto's van Albert Jäger
De foto van de grote waterval door Heidrun Müller
Sign-in to write a comment.