Search among Hans-Georg Kaiser's articles

Nasredino Rekompenco Iutage Hoĝao perdis sian tre belan kaj multekostan turbanon. „Ĉu vi ne iom malkuraĝiĝis pri tio“, demandis amiko. „Ne, tute ne“, respondis Hoĝao. „Mi certas, ke mi rericevos ĝin, mi ofertis duonon de arĝentmonero kiel pagon

Nasredino Se estus mi sidinta sur ĝi Iutage Hoĝao perdis sian azenon. Li ĝoje survojiĝis por serĉi ĝin. Kiam la homoj vidis lin, ili ne povis klarigi al si, kial Hoĝao tiom feliĉas kaj ili volis scii la kaŭzon. Hoĝao klarigis: „Mi ĝojas, ĉar

Nasredino En la policejo Iutage iu ŝtelis la azenon de Hoĝao. Li iris tuj al la policejo kaj registrigis la ŝteladon. Tie diris la polica ĉefo: „Nu, Hoĝao, tio estas serioza afero. Ni faros ĉion, kion ni kapablas por rericevi vian

Nasredino Estas pli bone rajdi kun la rigardo malantaŭen Iutage, kiam Hoĝao estis kun kelkaj amikoj survoje al Aksehiro, li rajdis sian azenon kun la rigardo malantaŭen. Liaj amikoj trovis tion tre komika kaj demandis lin pri tio: „Hoĝao, kial vi

Nasredino Mi ĉiuokaze volis deazeniĝi Iutage, kiam Hoĝao rajdus sian azenon plej rapide, li falis malsupren. Ĉiuj infanoj kolektiĝis ĉirkaŭ li kaj komencis mistifiki lin. „Ho, Hoĝao, ja kiel tio okazis, ke vi falis malsupren?“ Hoĝao diris, provante

Nasredino Ankaŭ vi pravas Unufoje en sia vivo Hoĝao estis juĝisto. Je tiu tempo venis viro al Hoĝao kaj plendis antaŭ li pri iu. Atente aŭdinte lin, diris Hoĝao al li: „Jes, vi pravas!“ Poste la persono, pri kiu plendis la unua viro, enpaŝis kaj

Nasredino Nesperta najtingalo Iutage Hoĝao volis manĝi freŝajn fruktojn. Tial li ŝteliris en ĝardenon de fremdulo. Tie li grimpis sur arbon kaj manĝis ĉiujn fruktojn, kiuj permane atingeblis de li. Iom pli poste alvenis la posedanto

Gerhard Schöne Survoje La arboj diris adiaŭ al ni, ebenas l' antaŭa densej'. Fatraso fariĝis la Joĉj'-violon', registris sin Joĉj'-diskotek'. Ne estas jam danc' je l' Johan' plu sub Lun' lampionoj grizas sen ĉes'. Ĉu indos atendi la filmon

Hans-Georg Kaiser Masko, morto, rido Kiu la vivon fidas, nu, tiu multe ridas. Li ridas eĉ postmorte, el masko, senvorte. Se hom' laŭmaske krudas, sin ties masko trudas; ĉar tia homo mortas kaj nur la masko fortas. Se viv' nur masko