Search among Pedro Hernández's articles

Kiucele strebi al feliĉo, kiam tia strebado nur plue vundas min. Mi jam maljunas por esperi ion, kion dum mia tuta vivo mi ne atingis. Freneza mi estas, kaj tial freneze mi plu kredis kaj kredas, ke iam io pliboniĝos en mia ekzisto. Mia menso ĉiam

Ĉiutage, kiam mi sidas ĉekomputile, laboranta, vidas ke ŝi konektiĝas, kaj tiam mi sentas kvazaŭ guto da frida akvo trakurus mian dorson, kaj ekas forta tento kontakti ŝin, sendi rete kison, floron, teneran vorton... mi devas peni, por elteni min, por

Hieraŭ okazis forta tertremo en mia urbeto, Lorca, el kie devenas tuta mia familio. Eble 5.1 ne estus tro por Japanio, sed en Lorca la konstruaĵoj tute ne estas pretigitaj por elteni tertremoj, kvankam estas leĝoj, kiel kutime malobsrvataj, kiuj postulas

Kaj nun, kion fari? Kion mi povas konsili al homoj, kiuj suferas pri tiaj mensaj problemoj? Unue, forpuŝi ian ajn kulposenton. Ni ne kulpas pri nia malsano. Kaj se nia malsano vundas aliajn homojn, ni konsciu pri la diferenco inter "kulpo" kaj