Jakvo's most commented articles

Jen kara leganto, por malstreĉigi de troa labora, mi denove verkis etrakonton. NUN!!!! la rakonto kun subtena bildo de mirinda desegnisto Serge Sire Eble kelkaj el vi pensas, legante la etrakonton, al iu asocio konata. Hontu kara leganto. La asocioj, la lingvo, la personoj pri kiu mi rakontas troviĝas nur en via fantazio aŭ/kaj en la mia. Do ĉiu eventuala ligo kun ekzistantaj asocioj kaj personoj estas vere tute hazarda kaj ekster mia volo. Mi esperas ke la rakonteto plaĉas kaj volonte ricevas vian opinion aŭ kritikon. La vivo belas Via jakvo "kondamnita kaj ekzekututa" de la civito

Jam iom da tempo kelkaj homoj el Ipernity estas atakita de ĉiam la sama persono. Unu persono eĉ estas severe minacata per morto nur pro fakto ke ŝi loĝas en Usono kaj estas amikino de mi. Aliaj pro fakto ke mi lasas afablajn komentojn ĉe fotoj ktp. Nun tiu sama persono metas foton de mi sur sia blogo kun indiko ke mi estas drinkemulo. La foto estis farita dum Esperanto Kongreso de asocio en kiu mi plenumas kelkajn taskojn kun celo helpi la asocion. Do ne nur rilatas pri mi sed ank…

Estas facilaj vortoj kamarado, amiko! Vi estas mia plej kara amiko aŭ amikino, ni estas kamaradoj ĝis morto. La vortoj fluas kiel akvo en rivereto kiu havas fonton sur iu alpoherbejo. La sono povas esti klara aŭ parolata kun iom velura voĉo. Antaŭ kelkaj monatoj mi estis en Rumanio en belega urbo Braŝovo. Okazis tie la SAT jarkunsido kaj kongreso. Estis ege bona kongreso, bona etoso, bona programo. Kongreso dum kiam oni estas inter amikoj. Jes amikoj! Ni diras tion; “saluton amiko” aŭ k…

Sekva etrakonto evidente ne estas originala de mi, sed mi amuziĝis reverki ĝin. Mi esperas ke ĝi donas kelkajn minutojn da plezuro al vi. jakvo

Karaj legantoj, amikoj. Post tro longa silento mi retrovis energion por verki novan rakonton. Mi longe devis pensi kaj cerbumi kaj fine mi decidis verki rakonton kiu plene baziĝas je 4'33" de John Cage. Honore al ĉi tiu granda komponisto, jen por vi, mia intrepretado de 4'33"

La norda vento La stratoj kiuj matene je la 5-a estis blanka kaj bela pro la neĝo kiu kovris aŭtojn kaj domojn de la urbo, nun estis grizbruna, pli bruna ol griza kaj la malpura koto de la restanta blanka tapiŝo, forŝprucas de malantaŭ la pneŭmoj de la ĉiam hastmovantaj aŭtomobiloj. Bob sentis kiel malvarma koto malpurigas lian maldekstran kruron, kiam pasis aŭto, kiu iris direkton de Bruselo. Li blasfemis kaj kriis ion malĝentilan al la ŝoforo de la aŭto, kiu klare ne vidis Bob aŭ preferis…

La 30-an de oktobro mi devas sekvi la 3-a operacio de ĉi jare. Estas bagatelo, diris la kuracisto, ĉar estas nur korekta operacio de la 1-a. Ĉe la 1-a venis tro da citrako al la loko kiu devas, per meti stenton, miajn venojn malferma kiel decas. Mi ne kredas la kuraciston. Havi 2 fojon la felico trapasi operacio sen problemoj ja estas bone, sed 3 fojo --- tio estas io tro laŭ mi. Kiu mi pensas okasas. Dum la 3-a operacio fin fine iras io ne justas. Mi estas veka kun mia tute dekstra flanke p…

Mi estas simpla laboristo, jes mi estas. Dum 42 jaroj mi ŝ lifis diamantojn. Pardonu mi devas korekti, mi prilaboris diamantojn. Kiel knabo 14- jara ĝ a mi iris al fabriko kie mi lernis la metion. Post unu jaro mi sciis ke mi plene sati ĝ is de diamantoj kaj la mondo de diamantoj. Ne, tiam mi ne jam konsciis ke por trovi diamantojn oni amase detruas patrinan teron. Ke homoj preska ŭ sklave devas labori por trovi la "valorajn ŝ tonetojn". Beda ŭ rinde por mi, kiam mi hejme diris ke fa…

La akolito. Vi ja jam konas mian amikon Bob ĉu ne? Nu hieraŭ mi vidis lin kiam mi promenadis en parko, kie mi kutime kombas la cerbon. Iom ordigi la pensojn por scii ĉu mi daŭre estas bona knabo, ĉu mi ne vundis iun dum lastaj tagoj, ĉu mi estas honesta kun mi mem kaj pli de tiuj valoraj pensoj. Ni salutis kaj kisis kiel ni kutimas en Antverpeno. „ Malvarmas ĉu” mi diris al Bob. „Mi mem sentas” estis lia respondo. Malplaĉas al Bob paroli pri aferoj kiujn ĉiuj mem sen…

Kara Jakvo Mi ne volas maltrankviligi vin nenecese, sed mi volis ke vi informiĝu. Hieraŭ mi ricevis mesaĝon de amiko/najbaro de David Kelso en Kalabrio. Ŝajne David malaperis. Liaj najbaroj kredas, ke li foriris por promeni antaŭ nun tri tagoj, kaj ne revenis. Estis la 18-a de novembro je la 10-a horo 13 kiam mi ricevis la mesaĝon. Mi skajpis je tiu momento kun alia esperantisto rilate SAT. Estas tute bizare, ĉar kiam mi, kio okazas ege malofte, tujmesaĝas aŭ skajpas, mi nen…

La vero estas relativa. La vero de unu ne estas vero de alia. Kiam la malnovaj greko diskutis, ili kontraŭdiris unu alian kaj neniam ili la mondo aŭ socio ŝanĝiĝis. Homoj havas opiniojn kiujn ili defendas aŭ plibonigas. Laŭ mi tio estas la esenco de progresema asocio, diskuti kaj klerigi. Estas grava por gvidantoj de asocio scii kiu estas membro, sed same grava estas lerni kompreni kial homoj forlasas "maldekstra progresema asocio (?)" aŭ aktivecon en ĝi. Ne estas tiel facile rapide anstat…

Penso kaj opinio kiun mi prezentas por eble legi vian opinion.

En urbo kie mi vivas troviĝas multegaj bildoj de la sankta virgulino. Kiel antverpenano oni apenaŭ rimarkas tion. Sed en tempo ke mi multe aktivis en neŭtrala EO-asocio, mi pli ol ofte ciceronis esperantistoj tra la urbo. Grupo da polaj esperantistoj vizitis aŭtobuse Antverpenon. La gvidanto de la grupo estis pastro kaj la tuta grupo sufiĉe pia. Neniu problemo por mi, ĉar Antverpeno ricas pri pluraj preĵejoj eĉ katedralo. Oftege la polaj “samideanoj” atentigis min pri bildo de sankt…

Nun ke Bob sciis ke li kapablis paroli kun birdoj, li nepre volis scii ĉu eblas paroli kun aliaj bestoj. Do matene li surmetis vestaĵon kaj jakon, la akvorezistajn botojn, saltis sur biciklon kaj iris al bestgardeno. Kun kiu mi unue parolas, li demandis si mem, sed tiam li jam staris ĉe la kaĝo de la polusa-ursoj. Kvankam estis frosta tago kaj temperaturo ne pli altis ol 1 grado C, ili plonĝis en akvobazenon kvazaŭ estis tropika naĝejo. “Pardonu, sinjoro urso, ĉu mi povas deman…

Ĉi matene mi estis ĉe dentisto. Mi devis esti ĉe li je la 9-a: 30. Pro malbona vetero, mi sufiĉe frue foriris kaj alvenis ĉe li je la 9-a: 10. Ne gravis ĉar mi ĉiam kunportas cerbon kaj mi tuj metis min sur seĝo kaj donis al pensoj la bezonatan liberecon. Pri vortoj kiujn mi interŝanĝis lastajn tagojn, pri vortoj kiuj estis skribita. Vere interesa filmo kiun mi revidis. La 9-a: 30 mi komencis aŭskulti al sono de ŝuoj sur planko. Mi estas la unua paciento de la tago, do tuj la dentisto ve…

Pretas kiel divido inter la diversaj sportlokoj el la Antverpena distrikto Hobokeno placo. Ĝi ricevis la nomon "Jacques Schram parko". Per ĝi la Hobokena distrikto volas honorigi mian onklon, kiu dum la tuta aktiva vivo batalis por propagandi laboristan sporton. Dum multaj jaroj li estis delegito de la Popola-Olimpiko aŭ, kiel li ĉiam nomis ĝin, la Laboristaj Ludoj. Mi faris iom da esploro ĉe AMSAB kaj trovis tre valorajn tekstojn el kiuj mi ĉerpis la sekvan tekston. Mi verkis la tekston kun en la koro granda ĉagreno. Dekoj da fojoj mi, kiel juna helpanto, iris kun la onklo al popoldomoj kaj sportkonstruaĵoj por montri la lumbildojn, kiujn li faris dum diversaj Popol-Olimpikoj kiujn li partoprenis. Plej karmemora estas por mi la lumbildoj de la Popol-Olimpiko en Israelio kaj mi ne povas pensi al la bildoj sen ke mia koro pleniĝas kun granda ĉagreno por la granda idealo. Pri engaĝita grupo de entuziasmuloj kies batalo plene perdiĝis.

Dum iom da tempo mi ne kontribuos per mallongaj rakontoj en Ipernity. La kapo estas plenigita per aliaj aferoj. Verki prelegojn kaj cerbumi ĉu mi re volas esti prezidanto de La Verda Stelo en Antverpeno. Nu, mi jam scias sed kiam mi akceptos, mi devas havi ideojn kaj planojn. Mia sanstato multe plibonigis. Lastajn 3 tagojn vizitis min Djemil Kessous kun edzino kaj ŝi ne povis ne diri ke mi aspektas nekredeble bona post tro longa tempo de malsanetoj kaj ĝenoj kun korpo. Evidente ne estas…

Mia plej kara amikino petis al mi; kial mi ne partoprenus la konkurson de UEA pri verkado. Ek, mi konsideris tion bona ideo kaj ŝi promesis al mi korekti la gramatikaĵojn. Do mi verkis - mi pensas - amuzan rakonton. Tamen, pli kaj pli mi komencis pensi: " kion mi faras en konkurso?". Mi ne estas verkisto, sed mi rakontas nur etajn rakontojn por ekzerci miajn fingrojn kaj klopodi ne malplibonigi mian kadukan gramatikan konon de Esperanto. Kion mi faru kun premio, aŭ kiel mi reagu sen premio? Rakonto estas vortoj sur vicoj. Ne troviĝas vero en ĝi, estas nur fantazio. Verkistoj laboras por havi sian tekston en gravaj revuoj de Esperanto. Neniu ĉefredaktanto demandas al mi ĉu li rajtas uzi mian rakonton. Nur legantoj de tempo reagas kaj kiam mi legas reagon, mi ĝuas. Eble dum kelkaj minutoj mia rakonto donas malstrecon al persono kaj tio estas la granda celo de miaj rakontoj. La rideto de leganto estas la plej grava premio kiun mi povas atingi kaj estas bone tiel. Jen rakonto kies titolo eble sonas konata, sed ĉu ĝi estas la rakonto al vi konata. Mi uzas la eblon de babilado nun por danki tiuj kiuj de tempo korektas miajn rakontojn, sen tiuj homoj la rakontoj estas nur envicigitaj ĥaosaj vortoj. Kison al vi leganto. jakvo

Ĉiuj diras ke mi estas bonkora knabo, krom kelkaj kiuj ne aŭskultas al miaj silentoj, kiuj plej gravas. Multe pli ol miaj vortoj. Tamen mi ankaŭ havas iom (eta) malpli belan flankon. Estas unu besto en naturo kiun mi povas ekstermi, jes vere. Nu mi vidas ke vizaĝo de kelkaj amikoj havas mienon malaprobon. Tamen pardonu kaj permesu amikoj miaj se mi povus malaperigi el la mondo ranojn, mi farus. Jam fakto ke ili neniam malkaŝe montras sin ĝenas al mi, ke ili ĉiam duonkovri…

En 2004 oktobro, mi renkontiĝis kun monumento de Japana Esperantolando, mia kamarado Kurisu Kei. Mi pasis tutan tagon kun li kaj kiam mi adiaŭis lin vespere mi sciis ke tiu persono restas por ĉiam en mia memoro. Edukita, elstara, inteligenta kaj iom naiva. Jes li havis iun certan naivecon, feliĉe, ĉar sen tiu naiveco li neniam povis plenumi kion li en vivo faris. Li havis absolutan kredon en estonto en la junuloj, li vivis kun espero kaj ne estis tiel maljuna ke li diris ke antaŭe en antaŭ…