Velho Tema I

Vicente de Carvalho


Só a leve esperança, em toda a vida,
Disfarça a pena de viver, mais nada;
Nem é mais a existência, resumida,
Que uma grande esperança malograda.

O eterno sonho da alma desterrada
Sonho que a traz ansiosa e embevecida,
É uma hora feliz, sempre adiada
E que não chega nunca em toda a vida.

Essa felicidade que supomos,
Árvore milagrosa que sonhamos
Toda arreada de dourados pomos,

Existe, sim: mas nós não a alcançamos
Porque está sempre apenas onde a pomos
E nunca a pomos onde nós estamos.



Malnova Temo I
Vicente de Carvalho

Nur la malpeza espero, en la tuta vivo,

Maskas la suferon vivi, nenio pli;

Ne estas la ekzistado, resume,

Pli ol granda fiaskiĝanta espero.



La eterna revo de la ekzilita animo

Sonĝo kiu ĝin igas sopiranta kaj ravita,

Estas feliĉa horo, ĉiam postigata,

Kiu neniam venas en la tuta vivo.



Tiu feliĉo kiun ni supozas,

Arbo mirakla kiun ni revas,

Surmetas ĝin, entute, oraĵojn,



Ekzistas, jes: sed ni ne ĝin atingas

Ĉar ĝi estas ĉiam nur tie, kie ni ĝin lokas

Kaj ni neniam metas ĝin kie ni estas.

****************************************************

Estu bonvena por proponi ŝanĝojn al mia rekta traduko! J