Search among Reto's articles

La urbo grizas. Pluvas. Kaŝa kolero fluas sur la stratoj ... La urbo gravedas ... Eventoj survojas ... ...

Spektante la scenojn okazintajn en Japanio apenaŭ eblis kredi la tragedionm, ŝajnis/as al koŝmaro ... La danĝero rilate la nukleaj elektro-produktejo pli ŝokis min, subite mi iĝis loĝanto en Japanio kiun minacas tiom da danĝeroj ... Al ĉiuj suferantoj mi

Ni estis kelk-uloj Sidantaj en kafejo Kun bruligita hararo kaj Sinoj tumultaj de Tehranaj stratoj Kun ŝeloj el tago kiuj fojfoje iĝis nokto Ni estis kelkaj ĉevaloj Kiuj ne havis flugilojn Ni ne havis kolharojn Ni ne havis prerion Ni estis nur kurado Kaj

Novruzas jen printempo kiun ni bonvenigas multaj mankas mi ne forgesas, ni ne forgesas ... ... iun tagon ni plenĝoje festos novruzon kun ĉiuj civitanoj, mi scias, mi scias ...

Mi foriros ĉi tien kaj ne gravas Ĉu kunhavu mi lanternon aŭ ne Tiu kiu eskapas Perdiĝon ne timas De irana poeto Rasul Yunan (Junan) من از اینجا خواهم رفت و فرقی هم نمی کند که فانوسی داشته باشم یا نه کسی که می گریزد از گم شدن نمی ترسد رسول یونان