Pedro Hernández's most read articles

Noktiĝas Ĉiunokte mi fermas la okulojn kaj vi revenas al mia memoro. Ŝajne, vi estas ĉi-tie, apud mi, rigardante min. Mi sentas vin en la aero, Mi sentas vian spiradon, vian ĉeeston, kvazaŭ ne ekzistus la distanco, kaj des pli la fremdo, kiu kreskas tagon post tago. Tiam mi sentas, kvazaŭ vi stompiĝas, kvazaŭ vi pli kaj pli vanuas... Kiom mi ŝatus reveni malantaŭen forviŝi la tutan doloron, ĉiujn vundojn. kaj lasi nur la revojn, la aspi…

Kiucele strebi al feliĉo, kiam tia strebado nur plue vundas min. Mi jam maljunas por esperi ion, kion dum mia tuta vivo mi ne atingis. Freneza mi estas, kaj tial freneze mi plu kredis kaj kredas, ke iam io pliboniĝos en mia ekzisto. Mia menso ĉiam detruos miajn rilatojn kun aliaj homoj, kaj tiel estos ĉiam. Neniu volas elteni mensan malsanulon apud ŝi. Mensa malsanulo ne rajtas je amo. Pli bone lasi sin senzorge atendi la finan venkon de la vivo. Ne indas batali kontrau la sorto. Pl…

Kaj nun, kion fari? Kion mi povas konsili al homoj, kiuj suferas pri tiaj mensaj problemoj? Unue, forpuŝi ian ajn kulposenton. Ni ne kulpas pri nia malsano. Kaj se nia malsano vundas aliajn homojn, ni konsciu pri la diferenco inter "kulpo" kaj "kauzo". Nia problemo estas la kauzo, ne ni kulpas pri tiuj problemoj. Tuj kiam ni konscios pri tio, multe pli facilos alfronti la problemon kaj serĉi vojojn por superi nian problemon, kaj ĉefe la konsekvencojn, kiujn provokas nia malsano. Malf…

Mi ne dirus, ke niaj Eŭropaj lingvoj ne plenas je eksterlandaj vortoj, sed alia afero estas la miksaĵoj, kiuj okazas en multaj. En Hispanio tre famas la miksaĵo de angla kaj hispana en Ĝibraltaro, vere amuza ( eo.wikipedia.org/wiki/Llanita_dialekto ). Sed en Afriko ni trovas bonegajn ekzemplojn de la ĉiutaga vivo. La Suahila, ekzemple, transprenis (se adaptis) multajn vortojn el la araba, angla... sed jen kion ni povas "normale" trovi: Jambo. Facebook account yangu likuwa inaingiliwa na…

Ekde mia infanaĝo mi konis la belegan melodion, sed mi sciis nenion pli, ne memoris la tekston, ne konis la nomon, sed mi volegis trovi ĝin, lerni ĝin... Antaŭ kelkaj tagoj, tute hazarde, en youtube, serĉante ion alian, aperis, finfine. Multaj rekonos ĝin, ĉefe argentinanoj, kaj certe rekonos la voĉon de Jorge Cafrune. Mi klopodis traduki la tekston, eble ĝi eĉ kanteblas, vi mem taksu. Ĉiaokaze, tiu belega, belega kanto, meritas esti konata de ĉiuj esperantistoj http://www.youtube…

Mi informas vin ĉiujn, ke la unuaj 1200 € estis enmanigitaj persone al respondeculo de la orfejo pasinstemajne. Mi dankas al ĉiuj pro via helpo. Mi memorigas ke, se vi volas helpi al pluhelpi, ĉi tie vi havas la koncernajn informomoj: www.ipernity.com/blog/pedroesperanto/436088

Vi diris al mi... Vi diris al mi, neniam plu, neniam plu mi skribu al Vi, nek alparolu, nek sendu ion ajn. Kaj mi plenumis, kion Vi diris, mia amo Vi klopodis detrui ĉiujn rimedojn por kontakti Vin. Kaj mi plenumis, mia kara, mi plenumis Kaj neniam plu skribis al Vi, nek sendis ion ajn, nek strebis scii ion pri Vi, kaj klopodis, dolore, triste ne demandi pri Vi tiujn, kiuj konas Vin. Kaj mi plenumis kion Vi diris, mia amo, Sed tame…

Antaŭ kelkaj monatoj mi alŝutis en mian paĝon bretonan kanton "Ev Chistr 'ta Laou", kantatan de la Irlanda grupo The Chieftains www.ipernity.com/doc/pedroesperanto/943217 Kaj nun, la "repago": mi ĵus alŝutis "Cad é sin don te sin", Irlanda kanto, kantata de la bretona grupo "Tri Yann": www.ipernity.com/doc/pedroesperanto/1856112 Ĝuu!

Deprimo estas vorto de la ĉiutaga vivo, ĉiuj uzas ĝin, kvankam kutime por situacioj ege malsimilaj. Oni parolas pri deprimo, kiam temas ekzemple pri forta tristo, malĝojo, pri senespero, okazigita de iu ekstera ĉirkonstanco, kiel forpaso de amata, proksima homo, aŭ iu grava persona problemo, ktp. Sed ne estas tio, kion oni celas kiel deprima malsano, t.e., kronika psika malsano kiu provokas animstaton kaj specifan rilaton kun la ĉirkauaĵo, kaj ĉio, kio konsistigas ĝin (homoj, objektoj, spertoj,…

Senhoma urbo Mi promenas tra la stratoj, tra la placoj, laŭlonge de la rivero, tra ĝiaj pontoj. La urbo estas la sama, ĉiam ĝi estis tia. Sed tamen, malsimilas, ĉiufoje estas tiel. La samaj konstruaĵoj, la sama rivero. la sama splenda beleco... Meztagas, la suno jam supre brulas. Blindigas la lumo, spegulita en la akvo. La urbo silentas, neniu estas. Nek la bruo de la aŭtoj, de la homoj, de la infanoj, de la hundoj... La urbo ma…

Se vi volas koni, kio estas okazanta en Kongolando, nepre spektu: www.youtube.com/watch?v=NMtgHzXZnIg&feature=player_embedded !

Hodiaŭ forpasis unu el la plej honestaj homoj en la lastjarcenta hispana historio, al kiuj milionoj da hispanaj laboristoj ŝuldas multajn atingojn de la laborista klasbatalo por la laboristaj rajtoj kaj laborkondiĉoj. Li montris al ni vojon, sekvendan en tiuj niaj tempoj de senorientiĝo kaj senmoviĝo de la laboristoj. Bedaŭrinde, kromis la vizito al la katafalko far la heredonto de la heredinto de Franco... http://eo.wikipedia.org/wiki/Marcelino_Camacho

Antaŭ kelkaj tagoj, la instruisto de la filo de mia edzino, Gilmar, 4-jara, donis papereton demandante pri vakcinoj, alergioj, kto, kaj interaie "kiun lingvon vi parolas hejme?. Por respondi al ŝi, me verkis jenan leteron: Mi iom klarigos, por ke vi komprenu la situacion. Mi estas oficiala tradukisto de ses slavaj lingvoj. Mi havas du filinojn, Jasna, 11-jara, estas filino de mia eksa edzino, rusino. Jasna loĝas kun ni. Poste mi kunvivis dum kelkaj jaroj kun germana esperantistino, kun kiu mi…

Mi ne eraris, banano ne mankis por la matenmanĝo. Mi manĝis en belega kolonieca balkono de la hoteleto. Amasmanĝado, vere la laborantoj ĉi tie dorlotegas min :), Dum mi matenmanĝas mi unue rigardas Afrikon tage. Kvankam la centro de Kigali troviĝas kvin minutojn piedir for, tamen la naturo kvazaŭ eksplodas ĉirkaŭe: ĉie verdas, mirindaj plantoj, fojfoje grupoj da nekonataj, belaj birdetoj flugas de unu arbo al la alia kaj dum iom da tempo mi sekvas la flugon de nekredeble granda libelo. La para…

Hieraŭ oni intervjuis min en la Hispana Nacia Radio. Auskultu ekde la minuto 15 Ayer me entrevistaron en RNE escucha a partir del minuto 15 www.rtve.es/mediateca/audios/20110210/esto-suena-aprendemos-esperanto-10-02-11/1013078.shtml

Frumatena malavara matenmanĝo, ĉi-foje je la kvara matene, ĉar je la kvara kaj duono, Jack, mia gvidanto, prenos min per granda veturilo por viziti la nacia parko de la vulkanoj. Nia celo estas viziti la orajn simiojn, apud la landlimo kun Ugando kaj kongolando. Ankoraŭ ne estas la kvina matene, tamen la urbo jam svarmas de homoj kiuj venas por porti varojn kaj manĝaĵojn en inmensaj pakaĵoj sur iliaj kapoj. Venas el ĉiuj direktoj, aperas nokte en la randoj de la soseo kiel senfinaj vicoj da hom…

Pli normala horo por vojaĝi. Je la oka atendas min mia gvidanto, ĉi foje por veturi sudokcidenten, al Butare, kultura ĉefurbo de Ruando, kaj poste al Nyanza, la sidejo de la Ruandaj reĝoj ĝis la proklamo de la respubliko en 1961, guste antaŭ la sendependiĝo de la lando. Survoje denove konstantaj piedirantoj sur la flankaj vojoj de la ŝoseo. Se oni bezonas pisi dum la veturado, trovi senhoman lokon estos vera problemego!. La beleco de la pejzaĝo ne ĉesas mirigi min. Bananarbaroj, kampoj da rizo,…

Mi ŝanĝis la nomon de mia blogo. Mi supozas, ke konantoj de la moderna ĉina literaturo komprenas... ;)

Denove vekiĝego, je la kvara kaj duono atendos min la veturilo. Ĉi foje mi iras orienten, al la Akagera Nacia Parko, kiu okupas preskaŭ dekonon de la lando, la plej orientan parton. Ni ekiras sekvante la ŝoseon al la flughaveno. Survoje ni vidas la plej tipan bildon de Kigali: centoj, miloj da lumetoj de la domoj konstruitaj sur la deklivoj de la montentoj kiuj ĉirkaŭas la ĉefurbon. Tute trafe, la lando konatas kiel "La Lando de la Mil Montetoj". La stratoj ne estas tiom plenplenaj da homoj kie…

Vojaĝo al Ruando (1) Longeeega vojaĝo. Hodiaŭ je la 03,30 matene mi iris al la flughaveno, pli ol du horoj por Amsterdamo, kaj poste naŭ horojn por atingi Kigali. Mi atingis la Ruandan ĉefurbon je la sepa kaj duono (en Madrido unu horon malpli), La flughaveno estas malgrandeta, kaj oni iras piede el la aviadilo ĝis la terminalo. Ĉio iras rapide, ricevi la vizon, preni la valizon... kaj tie oni jam atendas min. Survoje ni haltas por aĉeti kaj manĝi bongustegajn samosa. Oni ne povas ne mem…