Search among Jakvo's articles

 Ek de mia 14-a jaraĝo mi laboras. Dum 42 jaroj mi laboris kiel diamantprilaboristo. Fine ne plu volis aparteni al la krimuloj kiuj ekspluatadas homojn.  Legu al rakonton (certe tro longa por plejmulto de legantoj, sed ne estas mia problemo) kaj kreŭ al

Timo freneziga trafas la koron, mi mortas iomete kaj jen… sono, signalo, vi estas online. Kia frenezeco mi pensas kaj ridas pri mi mem. Ĝis sekva ektimo perdi vin, mi denove deglitas, pardonu min

Jes mi vidis vin, mansvingis eĉ, memoru kiam vi preterpasis min, iom neatendite, eble?   Mi pensis vin, sed vi ne aŭdis, mi nun scias.   Kaj vi eniris mian animon, brutale, neatendite, neniu kiu rimarkis, mi konstatis ek.   Senteblis, ne

ŝpareme naskas vian korpon pensoj, preskaŭ ĝis arto leviĝintaj super hommezuro La tempo de miaj pensoj kiujn vi iam povis legi   pasis eterne, mi komprenas la funkciadon de viaj partetoj ne plu, eĉ demandoj viaj fremdas . Esperi mi restas, ke

Iom lante mi rigardis al la monda mizero, kiu filme aperis dum la ĵurnalo de la 8a vespero sur la ekrano de mia televidilo. Krom la kutimaj aferoj: Palestinano, kiu sinmortigis en amaso per eksplodo, la intertempe konata ŝtatterorismo de Israelio, malsato